Terug in Maroua

Vandaag ben ik weer terug in Maroua. Lana en ik waren beide ziek, met respectievelijk keelpijn en diarree (voor mij de eerste keer hier). In Waza had ik na een spetterend bezoek aan het toilet immodium geslikt om mijn roerige ingewanden wat te temperen. Het pilletje werkte uitstekend tot we Maroua binnenreden. De gedachte aan een toiletbezoek bracht de boel weer aan het klotsen. Hamidou had onderweg een grote bos hout gekocht en op het dak van de auto gebonden die hij thuis afleverde. Ik dacht mooi van de gelegenheid gebruik te kunnen maken om even zijn toilet te bezoeken. Echter, zijn toilet bleek een gat in de vloer van een ruimte zonder dak en deur en bij het zien van het geheel, verminderde de urgentie van het toiletbezoek dusdanig dat ik besloot het tot het CEDC op te houden. Wat aldaar gebeurde laat zich eenvoudig raden en ik zal u overige details besparen. Het was al met al bijzonder prettig om weer in Maroua te zijn.

Afgelopen vrijdag waren er in het kamement drie studenten uit Duitsland (twee jongens van de universiteit van Bavaria, die het gelijknamige biermerk niet kenden en een meisje) te gast. Mensen van onze eigen leeftijd die ook nog eens uitstekend engels praatten. We konden ons geluk niet op en hebben samen met hen gegeten, ze de oren van het hoofd gekletst en tot veel te laat bier gedronken (tien uur). Als je weken achter elkaar dezelfde mensen hebt om mee te praten en in een taal moet communiceren die je half beheerst, dan is nieuw praatvoer een ware opluchting. Gulzig, als ik zou zijn wanneer ik nu een bruine boterham met kaas voorgeschoteld zou krijgen (zelfs nu ik diarree heb), praatte ik over alles waarover je niet kunt praten met Kameroenezen. De volgende morgen werd de kater verhevigd door het gemis van onze nieuwe vrienden van wie we de namen niet eens kenden.