Risico's

Donderdagavond kwam Gerard Persoon aan in Waza. Gerard is een hoogleraar uit Leiden en hij kwam zijn PHD’s bezoeken. We hebben samen met hem en zijn gevolg gegeten, wat erg interessant was. Vooral de verhalen van de PHD’s over hun ervaringen in Nederland waren schitterend. Over haring eten, over regenpakken, fietsen en wat er in de supermarkt allemaal te krijgen is. Ze vertelden hoe verbaasd ze waren dat mensen zelfs als het regent naar hun werk gaan. In Kameroen zouden ze er niet over peinzen. Een van hen (Haman, zijn naam spreek je hier hetzelfde uit als mijn naam) vertelde dat Afrikanen nooit onnodig risico’s nemen. Wanneer hier iets misgaat, dan ben je namelijk aangewezen op een bijzonder slecht functionerend medisch stelsel en daardoor het haasje. Europeanen zijn minder bang risico’s te lopen, wij worden toch wel opgelapt. Toen ik vertelde dat ik van plan was de berg naast de lodge te gaan beklimmen, die er een stuk moeilijker uitziet dan die ik eerder beschreef, verzekerde hij dat hij dat nooit voor de lol zou doen. Pricelia had mij verteld over leerlingen van de Amerikaanse school in Kameroen. Een daarvan was tijdens het beklimmen naar beneden gevallen en moest met een factuur worden afgevoerd. Het volgende jaar kwam er weer een klasje, de domme Amerikanen moesten natuurlijk meteen weer die berg beklimmen, om te zien waar het ongeluk gebeurt was en een uur na aankomst moest er alweer een scholier met fractuur worden afgevoerd. Iedereen had het meisje naar beneden zien vallen. Dit verhaal zou mij moeten afschrikken, maar het maakte de uitdaging die uitgaat van de bult naast onze hut alleen nog maar groter. Over de flank rennen klipdassen, parelhoenders en wrattenzwijnen, waardoor het erg makkelijk lijkt.
Vandaag is de tweede dag dat we wachten op Hamidu, de chauffeur. Hij zou gisteren komen, maar inmiddels is zijn komst al twee keer uitgesteld, waardoor we twee vrije dagen hebben. Zulke vrije dagen zijn gevaarlijk, ik wordt er ongedurig van. Toen we vanmorgen thuiskwamen van een telemetrie sessie op de hoge berg, moest ik gewoon de kleinere ook beklimmen. Ik zei dag tegen Lana en vertrok. Al bij de eerste rots bleek het een stuk moeilijker dan het er uitgezien had, maar ik ging door. Meter voor meter, klom en schoof ik naar boven, tot ik niet meer verder kon. Ik kwam tot de conclusie dat ik het op moest geven en draaide mij om. Het uitzicht over de savanne was fantastisch, dat moet gezegd worden. Maar zoals altijd was de terugweg een stuk moeilijker dan de heenweg. Wat voelde ik mij stom toen ik half op mijn kont stapje voor stapje, mij vasthoudend aan gras naar beneden schuifelde. Halverwege kwam ik erachter dat mijn hand flink bloedde en toen ik naar beneden keek, zag ik drie wrattenzwijnen aan de voet van de heuvel staan. Een had gigantische slagtanden, wit blikkerend in de steeds heter wordende zon. Waar “Pumba” uit de leeuwenkoning een gezellige dikkert is, zag dit mannetje er iets minder vriendelijk uit. Ik voelde mij bijzonder ongemakkelijk daarboven, geen Zarasustra dit keer. Intussen was alleen het gevaarlijk uitziende mannetje nog te zien, de twee kleinere, vermoedelijk vrouwtjes waren naar boven aan het klimmen. Wilde dieren zijn alleen gevaarlijk wanneer ze zich in het nauw gedreven voelen, of wanneer ze jongen hebben, is mij altijd verteld. “Wanneer ik zijn vrouwtjes aan het schrikken maak, zou meneer wel eens link kunnen worden”, dacht ik. Om zijn aandacht te trekken, om ze vervolgens weg te kunnen jagen, gooide ik wat stenen naar beneden. Of hij negeerde mij, of hij had bijzonder slechte oren, hij reageerde in ieder geval niet. Toen besloot ik Lana telefonisch van mijn benarde situatie op de hoogte te stellen. Het leek mij een stuk prettiger vallen en/of opengereten te worden wanneer zij keek. Dan zou ik niet in de brandende zon liggen wachten tot de gieren mij zouden halen. Uiteindelijk ben ik met een omtrekkende beweging beneden gekomen.
En zo was ik het levende bewijs van een domme Europeaan die evenals de Amerikanen onnodige risico’s neemt. Intussen ligt de bult onbedwongen achter mij, de top blinkt verleidelijk in de zon, ik zal zeker nog een poging wagen.